Mijn vriendin L. kwam op het idee: het Hoge Veluwe Loopweekend op 8 en 9 oktober. Zij zaterdag wandelen, ik zondag hardlopen. Later vonden we dat toch niet zo’n goed idee, want dan zouden we twee dagen apart van elkaar op pad zijn. Uiteindelijk werd het alleen de halve marathon voor mij, en zij zou supporter zijn. Voor zo’n tocht door het herfstbos, langs reeën en wilde zwijnen wilde ik Amsterdam wel laten schieten.
Na een geslaagde Dam tot Damloop had ik veel zin in de komende halve marathon. Helaas, tijdens een trainingsloopje struikelde ik nogal dramatisch over bijna niets en leek ons plan in duigen te vallen. Maar toen ik een week later alweer een aardig eindje door het Amsterdamse Bos bleek te kunnen lopen, kwam de Hoge Veluwe toch weer in beeld. De halve marathon durfde ik niet aan, maar misschien de tien kilometer?
Schietterrein
En zo vertrek ik zondag 9 oktober met vriendin L. naar het verre oosten. De lucht is grijs, maar het is droog. We mogen parkeren op een schietterrein van Defensie. ‘Levensgevaarlijk’ staat er bij de ingang, maar zolang we op de gebaande paden blijven, zijn we veilig, heeft de organisatie ons verzekerd. Van de parkeerplaats is het nog een flinke wandeling naar de start, vlak bij het imposante jachtslot Sint Hubertus. L. weet de laatste witte fiets te bemachtigen. Zo kan ze me halverwege aanmoedigen. Probleem is wel dat we niet weten hoe het parcours loopt en niemand ons dat kan vertellen.
Bij de start staan grote tenten waar muziek en toneel wordt gespeeld en je kunt je laten schminken. De start- en finishboog is van hout, en ook daar staat een bandje te spelen. Met een beurse heup en nog wat wankel op de benen sta ik aan de start. Rustig beginnen, zou ik in zo’n geval anderen aanraden. Toch kies ik zelf vaak voor: op volle kracht vooruit en maar zien waar het schip strandt. Vandaag blijkt dat niet zo’n verstandige strategie; het gaat moeizaam en mijn heup laat zich steeds meer voelen. Maar komaan, dat schip blijft heus wel tien kilometer varen.
Bosfee
Wel jammer dat het parcours bijna helemaal over asfalt loopt. In het bos loop ik toch het liefst over bospaadjes. En spijtig dat de halve marathon niet lukt; die gaat weliswaar ook over asfalt, maar het parcours is veel interessanter. Hier is het toch een beetje saai. En geen wild zwijn te zien… Af en toe regent het. Ik fleur op als ik na zes kilometer L. zie staan. Een eindje voor de finish staat in het gras een beeldschone zangeres een lied te zingen. Een bosfee? Twee medeloopsters applaudisseren. Hé, word ik daar ingehaald door de corpulente loopster die ik eerder zo lichtvoetig passeerde? Tja, jammer dan.
In de laatste bocht stoot een corpsbalachtig gezelschap vreemde klanken uit. Welkom terug! Gelukkig nog binnen het uur. L. heeft de weg terug ook weten te vinden. We laten ons niet schminken, maar drinken wel een glaasje sinaasappelsap. Dan aanvaarden we de lange weg naar huis. Een eind rijden voor tien kilometer lopen. Misschien volgend jaar alsnog de halve proberen?
Het Hoge Veluwe Loopweekend vindt jaarlijks in oktober plaats. Op zaterdag zijn er wandelingen van 5, 10 en 20 km, De Hoge Veluwe Loop op zondag kent naast Jeugdloop De Moeffiemijl afstanden van 5, 10 en 21 km. www.hogeveluweloop.nl
Gepubliceerd in Le Champion december 2011
