Over de veronderstelling dat de recente koude winters het gevolg zijn van de opwarming van de aarde zal ik het hier maar niet hebben. Liever behandel ik de vraag: hoe kom je als hardloper de winter door? Er zijn lopers die bij de eerste sneeuwvlok hun schoenen laten voor wat ze zijn en hun toevlucht zoeken tot sportschool of zwembad. Er zijn er ook die naarstig op zoek gaan naar schoongeveegde stoepen en fietspaden om zo gewoon mogelijk te kunnen blijven lopen. En er zijn lopers die genieten van de sneeuw en niets liever doen dan de hele dag door sneeuwhopen banjeren. Zelf behoor ik duidelijk tot de laatste groep. Zondagochtend vroeg de gordijnen open doen en zien dat al die grijze stoepen en straten bedekt zijn met een dikke laag dons. En dan snel je hardloopkleren aan en naar buiten. Dan is het zelfs een genot om door een Amsterdamse woonwijk te lopen. (En nu ik toch aan het woord ben: ongeveegde stoepen zijn een stuk veiliger dan stoepen die half schoongemaakt en later weer opgevroren zijn.) Het liefst woonde ik op zo’n moment in de duinen of op de Veluwe, maar ook in en om Amsterdam zijn genoeg plekken te vinden waar het fijn lopen is. Natuurlijk moet je je wel een beetje voorbereiden op de winterse omstandigheden: thermo-ondergoed, dikkere sokken, en vooral: goede schoenen. Sinds ik onlangs echte trailschoenen kocht, die geschikt zijn voor bospaadjes, blubber én sneeuw, kan geen enkel parcours mij nog afschrikken. Inderdaad, het loopt soms zwaar, maar is dat niet een geweldige vorm van krachttraining? Inderdaad, het kan – zelfs met trailschoenen – glibberig zijn, maar dat dwingt je om op je techniek te letten en daar heb je later weer baat bij. Het enige nadeel is dat de rubberen noppen onder mijn schoenen op asfalt nogal snel slijten, dus ik móét wel voortdurend door de sneeuw. Maar hoezo is dat eigenlijk een nadeel?
Gepubliceerd in Le Champion februari 2011
