Hardlopen, waar is het eigenlijk goed voor? Je leeft er langer door. Dan moet ik altijd denken aan mijn oma die 109 werd en zelden een grotere afstand liep dan de dagelijkse gang naar de kruidenier, en later naar het winkeltje in het verzorgingshuis. Hardlopen verdrijft sombere gedachten. Maar ook daar twijfel ik aan als ik op een grauwe maandagmorgen langs het Amsterdam-Rijnkanaal loop, verjaagd van mijn computer omdat internet het liet afweten. Links IJburg in aanbouw, rechts de woontorens van Diemen-Noord. Onder mijn voeten bonkt het asfalt. Ter afleiding begin ik de Diemense flats te tellen, en zoals altijd raak ik de tel kwijt. Maar als ik de laatste flat gepasseerd ben (nummer 14, of toch 16?), ben ik al bijna bij het sluisje, en het oude sluiswachtershuisje. Dan door naar de spoorbrug over het kanaal. De steile klim naar de brug geeft me meer energie. Acht kilometer gelopen. Over de brug naar de Maxis. Even plassen bij de Burger King. Nu kan ik naar rechts, naar de schitterende Diemervijfhoek. Een stukje nieuwe natuur dat voelt als een oerbos. Met uitzicht op het IJmeer, Pampus, Durgerdam. Maar op deze grauwe maandagochtend is het me te ver, en vooral te eenzaam. Dan maar linksaf langs de elektriciteitscentrale en naar de Diemerzeedijk. Ooit een enorme gifbelt, en kijk nu eens: groen, heuvels, vijvertjes. En hoogspanningsmasten in het gras, en voor en achter de dreun van de A10 en de A1. De hand van een stadsmens is snel gevuld. Links vaart een boot met containers uit China. Als ik echt snel liep, kon ik hem bijhouden. Het is toch nog een hele tippel. Daar zijn de Diemense torens weer. Opnieuw raak ik de tel kwijt. Maar daar is de Nesciobrug al, de mooiste fietsersbrug van Nederland. Eigenlijk loopt hij nog fijner dan hij fietst. Nog even, en dan ben ik weer in mijn eigen straat. Zestien kilometer gelopen. Best een lekker rondje. Pas bij de voordeur denk ik er weer aan: internet! Ik snel naar mijn computer: tien nieuwe mailtjes. Dat hardlopen is heus wel ergens goed voor!
Column Le Champion maart 2009
