Ik heb aan heel wat loopevenementen meegedaan, ik heb wandelaars ingeschreven, kledingtassen ingenomen en hardloopsters van medailles voorzien. Maar zelf een loopje organiseren, dat was nieuw. Geen radertje in het geheel, maar álle verantwoordelijkheid dragen. Sinds kort ben ik bestuurslid van hardloopvereniging ZOEV in Amsterdam. Een nieuw bestuur wil zich profileren, daarom besloten we met een sportschool in de buurt eind juni een vijf- en tienkilometerloop te organiseren, de Langste Dag Loop.
Het parcours was er al: een door het stadsdeel uitgezette route door het Oostelijk Havengebied. Maar dan? Een vergunning? Bleek niet nodig als we op zondagmiddag startten. Vrijwilligers? Als we onze lopers inschakelden, hielden we geen deelnemers meer over. Familie en vrienden vragen dus maar. En onze oud-voorzitter zou het geweldig doen als speaker. Dan het belangrijkste: deelnemers vinden. We hadden twee zorgen: te weinig lopers en te veel. Dus geen vermelding op evenementensites, wel een persbericht. We hingen zelfgefabriceerde posters op en lieten spandoeken maken. Intussen nabellen naar de pers. Uiteindelijk verscheen het bericht op twee websites én in de enige krant die ik niet had nagebeld.
Net op tijd was alles onder controle. Behalve het weer. Het werd dertig graden! Dat is wel erg warm, zei een medisch geschoold lid. We kortten het loopje in tot vijf kilometer en creëerden een extra waterpost. We hadden EHBO’ers paraat. En hoopten er het beste van…
Zondagochtend. De sportschoolhouder had voor startnummers en glimmende bekers gezorgd, er was een geluidsinstallatie en een tijdregistratiesysteem. Nu de deelnemers nog. Zou er iemand komen in die hitte? Er kwamen er 22. Vooral leden, een enkeling van buiten. Vlak voor de start reed er een enorme vrachtwagen over het parcours om Albert Heijn te bevoorraden. Hij kon niet onder ons spandoek door. Maar dat werd opgelost. Toen klonk het startsignaal en binnen een half uur was iedereen weer binnen. Inclusief de achtjarige Pepijn, die zijn moeder er bijna uitliep. De EHBO’ers hoefden niet in actie te komen, de prijzen werden uitgereikt, de vrijwilligers bedankt en iedereen was blij. En het bestuur opgelucht. Binnenkort bespreken we ons volgende loopje, de Kortste Dag Loop.
Gepubliceerd in Le Champion september 2010
