Een langlaufspoor op de dijk!
Ja, natuurlijk ga ik hardlopen als er sneeuw ligt. Niets is zo mooi als hardlopen door verse sneeuw. Deze week moest ik nog een beetje bijkomen van de Egmond Halve Marathon afgelopen zondag, maar vandaag kan ik toch echt niet langer wachten. Naar buiten dus. Niet naar de duinen of de Veluwe, maar gewoon in de buurt van Amsterdam-Oost. Daar is het ook best mooi. In de sneeuw is eigenlijk alles mooi.
Bij het Science Park kom ik twee langlaufers tegen. Ik loop een stukje over de grasdijk langs het Amsterdam-Rijnkanaal en zie daar een langlaufspoor. Helaas blijft de loipe door mijn voetafdrukken niet helemaal ongeschonden. Maar als je over dit hobbelige dijkje kunt langlaufen, zal een enkele voetstap je vast niet hinderen. Intussen ben ik maar wat blij met mijn Inov-8 Trailrocs. Kijk maar wat een mooi profiel.
Het pad, met uitzicht op de Nesciobrug
Uitzicht op de Uyllanderbrug
Via de Nesciobrug kom ik op het naamloze pad dat aan de andere kant van het kanaal loopt, parallel aan de Diemerzeedijk. Hier komt bijna niemand, al zie ik bandensporen en in de verte een autootje. Van het groenonderhoud, blijkt later. In de verte doemt de nieuwe Uyllanderbrug op, van het regeerakkoord. Aan het eind van het pad twijfel ik of ik zal doorlopen naar mijn geliefde Diemervijfhoek, maar dat is me vandaag te ver. Terug dan maar, door het Diemerpark.
Onderweg kom ik twee Russisch sprekende dames tegen. Met bontmutsen. Ben ik dan toch in Siberië beland? Wie ik ook tegenkom, en eveneens met bontmuts, is Matthijs, net als ik lid van ZOEV. Matthijs loopt altijd op blote voeten. Ook nu. Nee, hij heeft het niet koud, zegt hij. Hij loopt ’s ochtends eerst een rondje om zijn huis, dat voelt even ijskoud, maar daarna gaat het prima. (Jammer, vergeten een foto van hem te maken.)
Konijntjes bij de hockeyvelden
En ten slotte zie ik ook nog konijntjes. Hoeveel konijntjes zouden er wel niet in het Diemerpark wonen?
En dan ga ik het park weer uit. Weer de Nesciobrug over, waar alle sneeuw weg is. Dat loopt opeens een stuk minder zacht. Via de Oosterringdijk naar het Science Park, dat almaar flitsender en gezelliger wordt, met het nieuwe treinstation waar nu al vier keer per uur treinen stoppen, de bètafaculteit van de UvA, woningen voor studenten en gewone mensen, het enorme sportcentrum Universum en het splinternieuwe, roestkleurige Amsterdam University College, voor briljante studentjes uit binnen- en buitenland.
Science Park met Universum
Amsterdam University College
Ik loop door de spoortunnel en dan ben ik alweer bijna thuis. Dit was mijn rondje. Elf kilometer. Ik heb weer genoten.
Dit artikel is ook verschenen als blogtekst op Dutch Road Runners.
4 reacties
Naar het reactie formulier
Ja ik heb Mathijs wel eens horen vertellen over dat lopen op blote voeten door de sneeuw, het schijnt enorm kicken te zijn, ik durf nog niet zo maar wellicht ga ik het ook eens proberen.
Wel de sneeuw in mijn achtertuin vandaag blootvoets verstoord, maar om nu wat langer dan een paar honderd meter op blote voeten door de sneeuw te rennen ….. laten we het koudwatervrees noemen 🙂
Mooi rondje! Hoe ver loopt Matthijs blootsvoets door de sneeuw?
Auteur
Dat heb ik hem niet gevraagd. Maar gezien de plek waar ik hem ontmoette en waar hij woont, denk ik toch wel zo’n 10 km. Hij heeft ook al eens de marathon van Amsterdam op blote voeten gelopen, maar dat was natuurlijk niet in de sneeuw.