Meedoen aan de Dam tot Damloop is bijzonder, maar vrijwilliger zijn bij de Dam tot Damloop is ook bijzonder. Doordat ik dit jaar de Dam tot Dam by night liep, kon ik beide aspecten meemaken. Over mijn deelname aan de Dam tot Damloop schreef ik eerder al eens, dus ditmaal gaat het over het andere aspect. Het vrijwilliger zijn. En niet zomaar vrijwilliger, maar medaille-uitdeler bij de Women Win Run!
Nadat ik over de Women Win Run had geschreven, wilde ik wel eens zien hoe het er in de praktijk aan toeging. Om half negen nam ik de pont, stalde mijn fiets en meldde me bij het finishpunt op de Buiksloterweg. De tafels met medailles en sportdrank stonden al klaar, en ik kreeg het verzoek mee te helpen met het innemen van kledingtassen aan de voorkant van het station. De eerste dames stonden al klaar. Jammer genoeg deden er vanwege het Suikerfeest vrijwel geen allochtone vrouwen mee. Terwijl dat juist de bedoeling was geweest. Volgend jaar beter!
Toen alle tassen waren ingeleverd, liep ik snel naar de start op de Prins Hendrikkade. Ik zag de spanning op de gezichten van de deelneemsters, voor wie dit misschien hun allereerste wedstrijdje was. Na het startschot van Erica Terpstra ging ik snel weer met de pont naar de finish. Ik keek een van de andere vrijwilligers lief aan en mocht in plaats van flesjes sportdrank medailles uitdelen. Na 29 minuten kwam de eerste dame binnen. Zij kreeg haar medaille niet van mij maar van de keeper van het Nederlands damesvoetbalelftal. Vond ik niet erg, vooral omdat deze dame wel erg veel weg had van een man! Inmiddels groeide de stroom finishende vrouwen. As ik zelf meedoe aan een loop, verbaast het me altijd weer hoeveel voldoening het geeft om een medaille omgehangen te krijgen. Nu merkte ik dat het minstens zoveel voldoening geeft om er een om te hangen.
Gepubliceerd in Le Champion november 2009
